تابلو نقاشی جمشید شاه

جمشید شاه، رقم مهر علی، مورخ ۱۲۱۸ ق، ۳۰۲ در ۱۴۵ cm، رنگ و روغن روی بوم

عجایب هفتگانه‌ای که جمشید آن‌ها را ساخته و اسکندر از میان برد، این داستان به نثر و به نظم در چند نسخهٔ خطی کتابخانهٔ ملی پاریس آورده شده.

چراغی که بی روغن همی سوخت.

مرغی که از خورشید سایه نمی‌کرد.

بربطی که دستهٔ لاجوردی و چهار تار داشت، چون باد بر او زدی، آواز همچون بربط آمدی، و گر کسی تپ لرزه داشتی، آواز بربط بشنودی، تپ لرزه بشد.

مگسان زرین که همی پریدند، اگر کسی زهره خورده بودی آواز پر مگسان بشنودی، زهر از او بشدی.

صراحی که اندر مَیَزدی (میهمانی)، صد مرد بودی به نام هر مردی شرابی از هر رنگ اندر آن صراحی کردی.

رودی آب و اندر میان آب طاقی و اندر طاق تختی و بر تخت تندیسه‌ای همچو مردی اَبَرسان داوری نشسته. اگر دو کس با یکدیگر همیمالی (اختلاف) داشتی، پیش تندیسه دعوی کردی، آن کس که دروغ گفتی زیر آب شدی، آن کس که راست گفتی، بر روی آب پیش داور شدی.

گنبدی نیمی ابیض و نیمی اسود تا اگر کسی از گیتی گذران شدی و شب سدیگر بام چهارم روان او بر گنبد پیدا آمدی، اگر بر نیمهٔ سپید بودی، بهشتی. اگر نیمهٔ سیاه بودی دروند بودی یعنی دوزخی.