لاماسوس طلایی

گاو نر بالدار و لاماسوس زرین هر یک به بلندای ۲۴.۴و ۲۳.۱ سانتیمتر که از آثار کشف ‌شده در نزدیکی همدان بودند، در تاریخ ۱۷ آذر ۱۴۰۰ در مزایده کریستی به بهای ۱،۴۰۲،۵۰۰ و ۱،۶۴۲،۵۰۰ پوند استرلینگ فروخته شدند.

سیاحان و مورخان یونانی، مانند دیودوروس سیکولوس و کوئینتوس کورتیوس، داستان‌های خیره‌کننده‌ای از استفاده هنگفت از طلا در ایران هخامنشی، هم برای زینت‌های شخصی و هم برای اثاثیه دربار بیان کردند.

به گفته دیودور سیکولوس، طلایی که اسکندر مقدونی از کاخ‌های تخت جمشید غارت کرد حدود ۲۵۰۰ تن تخمین زده می‌شود. به نظر می‌آید قدمت این گنجینه به دوران پادشاهی اردشیر دوم، پادشاه هخامنشی ایران در سال‌های ۴۰۴ تا ۳۵۹ پیش از میلاد پادشاهی می‌کرد، می‌رسد. اگرچه نمی‌توان نحوه استفاده دقیق از این لوازم تزئینی را تعیین کرد، اما این نقوش برجسته طلایی ممکن است روی مبلمان، در ورودی یا روی سپر نصب شده بودند. این آثار ارتباط نزدیکی با پیکره‌های بالدار باشکوهی دارند که از «دروازه ملل» در بالای پلکان اصلی به سکوی تخت جمشید محافظت می‌کنند.